Emile Racovitza

Emile was een pionier op het gebied van gedragsbiologie en werd door Henryck Arctowski aanbevolen bij Adrien de Gerlache, om deel te nemen aan de grote Belgica expeditie. Racovitza moest echter nog zijn dienstplicht vervullen, maar door ingrijpen van de Gerlache kon hij deze vroegtijdig stopzetten.

De aanwerving van Racovitza zorgde onmiddellijk voor een dier- en plantkundige aan boord van het schip. Tijdens de expeditie bestudeerde hij vooral het gedrag van zeehonden, walvissen en vogels, maar hij had vooral bijzondere aandacht voor pinguïns. Racovitza ontdekte talrijke nieuwe soorten, waarvan een aantal later naar hem werden genoemd.

Na afloop van de expeditie werd Racovitza benoemd tot directeur van het Franse 'Maritime Station Arago', in Banyuls-sur-mer. Hij ging zich ook meer en meer toeleggen op het bestuderen van algen, mossen en insecten, waarbij hij speciale aandacht had voor het leven in grotten. Deze nieuwe interesse zette hem ook aan om een nieuwe studierichting op te starten, namelijk 'biospeleologie'.

In 1920 keerde hij echter terug naar zijn geboorteland Roemenië, waar hij hoogleraar biologie werd aan de Cluj universiteit. Hij bleef daar aangesteld tot 1940.

Emile Racovitza overleed in 1947.