Fotogalerij
Arctowski (1902, fig. 03)
Beschrijving Zondag, 21 november 1897, het schip de Belgica bevond zich ’s middags op 43° 36’ zuiderbreedte en 61°44’ westerlengte. Het was een wolkloze, prachtige dag. Tegen de avond kon men tegen de horizon enkel kleine wolkenbanden waarnemen. Maar op het moment van de zonsondergang was de hemel zo goed als wolkloos. De zon scheen nog sterk, ze scheen zelfs niet geel te zijn, zo doorzichtig was de lucht? Maar de zonneschijf scheen constant uit te zetten en in te krimpen, bij het naderen van de horizon. Haar onderste deel vervormde (a). Een beetje later platte de schijf af en vormde 2 ongelijke, verbonden segmenten (c). Vervolgens veranderde het bovenste deel (d). En totdat de zon de horizon raakte, platte ze zijdelings af. Na enkele ogenblikken heeft de zon de vorm van een pot voorzien van een deksel (e). Deze transformatie had zich niet spontaan voorgedaan, integendeel, zoals in een materie die na samendrukken zijn primitieve vorm weer aannam. De transformatie gebeurde als het ware zo.
Op dat ogenblik nam ik precies op de hoogte van het deksel een wolkenband waar (f). Vervolgens waren we allen (Cook, de Gerlache, Wiencke en de auteur) bewogen door de rechtlijnige vormen zoals weergegeven op de schetsen (g en h). Uiteindelijk vernauwde de insnoering en zagen we 2 zeer sterk verlengde schijven (i). De wolk tekende zich nog duidelijker af en enkelen zeiden dat de opdeling te wijten was aan de wolken die de zonnestralen intercepteerden. Tenslotte overtrad een lichtstreng de horizon (k) en snoerde zich heel langzaam in tot een driehoek (l) die enkele ogenblikken zichtbaar bleef.
Datum: Zondag, 21 november 1897
JPG bestand - 656.25 kB - 2 137 x 1 048 pixels
toegevoegd op 2010-09-011 939 viewsUit bron Arctowski, H. (1902). Météorologie: Phénomènes optiques d...
Dit werk is gelicentieerd onder een Creative Commons Naamsvermelding-Niet-commercieel-Gelijk 4.0 Licentie
Klik hier om terug te keren naar miniatuurweergave